Ég leitaði blárra blóma.

Á fyrstu búskapar árum mínum bjó ég í Þorlákshöfn.

 Á þeim tíma var ekki mikill gróður í nágrenni þorpsins, svartir sandar svo langt sem augað eygði. Þegar hvessti varð að hlaupa til og taka þvottinn af snúrunum og loka öllum gluggum svo sandurinn kæmist ekki inn. Þetta ástand bjuggum við við í þá daga, en oft sátum við og ræddum um aðgerðir til varnar sandfokinu.

Við byrjuðum flest í eigin garði, lögðum þökur yfir sandinn og smátt og smátt urðu til fallegar grasflatir við hvert hús.

Kvenfélagskonurnar gerðu skrúðgarð í þorpinu og settu þar runna og blóm og þar koma bæjarbúar saman enn þann dag í dag á hátíðis og tyllidögum.

Þegar fólk sá hvað hægt var að gera í garðræktinni jókst áhuginn og brátt urðu til fleiri og fleiri fallegir garðar.

Undir grasinu í garðinum mínum var sandur marga metra niður og skipta þurfti um jarðveg ef átti að gróðursetja plöntur í garðinum, foreldrar mínir gáfu mér fjölær blóm úr sínum garði sem við gróðursettum í beði undir stofuglugganum og þannig kviknaði áhugi minn á garðrækt.

Með tímanum uxu og döfnuðu blómin mín í beðinu og þar kom að ég vildi gera fleiri beð og auka á fjölbreytnina í garðinum mínum, mig langaði í blá blóm.

Ég hafði séð svo undurfögur blá blóm í fjörunni og ég lagði af stað í fjöruferð með dætrum mínum og ofurvarlega tókum við upp nokkur blá blóm úr svörtum snauðum sandinum, settum í kassa og fórum með heim í garð.

Eftir að hafa gróðursett þessi fallegu blóm í góðri mold vökvaði ég vel og hlúði að þeim, í Íslensku flóru bókinni minni komst ég að því að blóm þessi hétu bláliljur. Dagarnir liðu og mikið hugsaði ég vel um blómin mín, en mér til mikillar mæðu vesluðst þau upp og dóu að lokum.

Ég uppgötvaði og lærði síðar að mismunandi gróður þarf mismunandi umhirðu og umhverfi, bláliljan mín dafnar bara best í söltum sandinum úti í auðninni og þar vona ég að enn vaxi bláliljur og lifi góðu lífi.

Þegar ég keyri til Þorlákshafnar í dag sé ég hve sandarnir hafa breyst í áranna rás þar vaxa nú grös og trjágróður og tekist hefur að hefta sandfokið að miklu leyti, þetta hefur tekist með sameiginlegu átaki fólks sem lagði hönd á plóginn.

Við erum öll ólík, eigum mismunandi bakgrunn og sögu, sumir kunna best við sig í borg og bæ, aðrir kjósa sveitina eða sjávarþorpin, sumir sækja í margmennið aðrir þrá einveruna. 

Hverjar svo sem aðstæður okkar í lífinu eru þá eigum við sjálfsagt öll sameiginlegt að vilja lifa farsælu lífi, í réttlátu þjóðfélagi, þar sem börnin okkar geta verið örugg, þar sem grunnþjónustan s.s skóli, heilbrigðisþjónusta þ.m.t. tannlækna- og sálfræðiþjónusta o.þ.h. er bara sjálfsögð og eðlileg þjónusta handa öllum og algjörlega fólki að kostnaðarlausu.  Til þess að svo megi verða, verður töfralausnin ekki lægri skattar heldur þvert á móti og auðvitað á að halda áfram með þrepaskipt skattkerfi, það er réttlátast og á því munu allir hagnast þegar upp er staðið.

Athugasemdir

[Ólafur Th Ólafsson (IP-tala skráð) 13.4.2013 kl. 22:42]

Hún er stílisti hún Margrét. hún er VÍST!  stílisti

Þegar þú gróðursettir bláliljurnar hefði etv verið ráð að salta líka !